De Culturele Raad adviseert het college van B&W over het te voeren gemeentelijk kunst- en cultuurbeleid en verstrekt subsidies. De Raad kent ook een werkgroep die zich bezighoudt met de organisatie van culturele activiteiten in de gemeente.
Tot 1970 was Driewegen een zelfstandige gemeente. De foto die Martin McNamara als uitgangspunt nam voor ‘Groepsportret’ toont de gemeenteraad in zijn laatste samenstelling en zal dus eind jaren ’60 zijn gemaakt. Het beeld is een sterk vereenvoudigde weergave van de foto. Tien mannen in pak, kort geknipt zo te zien. Vrouwen ontbreken. Een tijdsbeeld, een moment vastgelegd in een honderdste van een seconde, is door Martin McNamara opnieuw verbeeld als een tekening in de ruimte.
De omtrekken zijn scherp getrokken en de illusie wordt versterkt door hier en daar uitgespaarde, weggebrande lijnen.
Het markeert de herinnering aan het verleden en de geschiedenis van de toenmalige gemeente en verbindt het heden en de plaats van het kunstwerk met het verleden.
Het beeld is natuurgetrouw maar door het weglaten van details ook abstract. Zo zijn de mannen niet te herkennen en kun je er als het ware allerlei gezichten op projecteren. Daardoor verwijst het beeld naar de algemeen menselijke neiging om belangrijke momenten vast te leggen. Denk aan de schilderijen waarop pasgetrouwde stellen zich lieten vereeuwigen en de groepsportretten van schutters, bestuurders van armenhuizen en gildemeesters. Later kwamen daar de foto’s bij van bruiloften, andere familiefeesten en van sportclubs, al dan niet na het behalen van het kampioenschap. Door een bankje te verwerken in het beeld is het ook een praktische plek. Je kunt er bij elkaar komen en zitten.
Het verleden bestaat alleen dankzij het heden en de toekomst. Groepsportret is daarom zowel een tijdsprong terug naar vroeger als een verwijzing naar de toekomst, waarin steeds andere bewoners en bezoekers het beeld zullen zien en zo (geconfronteerd worden) oog in oog staan met een herinnering van lang voor hun tijd. Het is ook daarom mooi dat het beeld een strakke zilvergrijze verflaag kreeg: er blijft een herinnering, maar die vervaagt naarmate de tijd voortschrijdt.
En als je op het bankje zit, maak je letterlijk deel uit van het beeld en dus van de geschiedenis. Zeker als je je er laat fotograferen ….