Als je via de Postweg Lewedorp binnenrijdt zie je op de hoe van de Lewedijk hoog op een sokkel een bronzen beeld van een schaap. Op zich al bijzonder: in de kunst zie je wel vaker bronzen op een voetstuk, maar dat betreft dan over het algemeen maatschappelijk hooggewaardeerde figuren: helden, heiligen en hoogwaardigheidsbekleders. Maar een schaap, en dan zo hoog?

Nu vind je in de gemeente Borsele heel wat schapen en ook bij Lewedorp lopen er wel rond. Wil Wies de Bles voor deze dieren een monument oprichten?
Het schaap is meer aanleiding dan onderwerp. Dat laat zich verklaren door het afwijkende beeld dat Wies de Bles toont. In plaats van naar voren, naar beneden of naar opzij kijkt het beest omhoog en wel zo dat het zijn kop 180 graden heeft gedraaid. Een onmogelijke houding die verrast en vragen oproept.
Geraffineerd verbindt het beeld onze blik met die van het schaap: net als het dier kijken wij omhoog. Dat doen we meer niet dan wel, behalve wanneer we regen verwachten en benieuwd zijn hoe lang we nog hebben voordat ie losbarst of wanneer we genieten van een fraai wolkenspel. Net als een schaap kijken we maastal naar voren, naar beneden of naar opzij. Of eventueel nog achterom.
Omhoog kijken levert andere beelden. Je zou kunnen zeggen dat het je blik verruimt. En dat is vaak de bedoeling van een kunstenaar, die met die andere blik iets toe wil voegen aan het bestaande.

Daar komt nog bij dat het schaap ook tal van betekenissen heeft in aloude gezegden. Als er een schaap over de dam is volgen er meer, zo dom als een schaap, als makke schapen naar de slachtbank, enzovoorts. Denk je daarover na dan is dit schaap uit ander hout gesneden: het doorbreekt de rol die schapen in de volksmond traditioneel worden toebedeeld.
Zou Wies de Bles met dat beeld willen zeggen: kijk eens anders, maak je los van je gangbare manier van zien. Sta open voor het onverwachte? De titel van het beeld wijst daar zeker op: ‘Jong schaap en de verwondering’.

Bij Lewedorp staat dus een afwijkend schaap, een zwart schaap, dat daardoor soms letterlijk onaangenaam wordt behandeld.
Het maakt zich – neet als een kunstenaar – los van de gangbare manier van zien en denken en verbaat zich. Inspirerend voor de een, bedreigend voor de ander. Die zien meer in kuddedieren.
Zo’n afwijkend schaap, daar mag je best tegen op kijken. Zouden helden, heiligen en hoogwaardigheidsbekleders een beeld hebben gekregen als ze zich niet hadden onderscheiden?