De Culturele Raad adviseert het college van B&W over het te voeren gemeentelijk kunst- en cultuurbeleid en verstrekt subsidies. De Raad kent ook een werkgroep die zich bezighoudt met de organisatie van culturele activiteiten in de gemeente.
Ovezande ligt centraal in de gemeente Borsele. Dat én de wens een beeld te maken dat ook op zich, als visueel fenomeen, de moeite van het maken en zien waard is, bracht Sander Littel tot zijn ontwerp. In de vijver aan de Mr. Dr. Messtraat lijkt een bol op het water te drijven, omgeven door een zwevende cirkelvormige band met een slibachtig oppervlak.
Het materiaal brons, waarvan beiden zijn gemaakt, heeft een groenig patina: de sporen van de tijd zijn zichtbaar en maken deel uit van het beeld.
Heel treffend verbeeldt Sander Littel ook de fysieke ligging van Ovezande, dat immers hoger ligt dan het omringende land, zoals de bol uitsteekt boven de cirkel. En herinnert hij eraan dat het dorp in het centrum van de gemeente Borsele is gelegen, waardoor op weg naar de herindeling stemmen opgingen om Ovezande tot centrumgemeente te kiezen.
Wanneer je dichtbij het beeld staat valt op dat aan de binnenzijde van de cirkel vier puntige driehoeken zijn aangebracht. Ze lijken op pijlpunten die de oudste bewoners van Ovezande zeker zullen hebben gebruikt bij de jacht (of het gevecht tegen andere groepen). Een andere associatie is die met de schutterijen waardoor Ovezande bekend is.
Ook kun je denken aan de strijd tussen protestanten en katholieken die ooit de verhoudingen in het dorp bepaalden. Juist het gegeven dat je de driehoeken nauwelijks ziet is betekenisvol. Het is immers ook zo dat de sporen van de strijd van vroeger bijna helemaal zijn verdwenen, verborgen voor wie zich er niet in heeft verdiept.
In het werk van Sander Littel spelen universum en oneindigheid een grote rol. In dat licht gezien valt Watersculptuur ook te beschouwen als de verbeelding van een hemellichaam, zoals ook de aarde is. We weten inmiddels dat die niet het centrum is van het heelal, zoals Ovezande geen centrumgemeente is geworden. En hoe nietig is het dorp, afgezet tegen het oppervlak van de aarde die zelf in het universum niet meer is dan een atoompje van een speldenknop. Als je vanaf de rand van de vijver waarin de watersculptuur is geplaatst staat te peinzen, kun je je een buitenstaander voelen ten opzichte van alles wat is, maar waarvan je zo weinig weet of begrijpt. Eén ding is zeker, op het moment dat je het beeld ziet ben je gewoon in Ovezande. En dat is een gerust idee.