Aan de van ’t Westeindestraat, onder aan de Molendijk, staat de ‘Gedachtensprong’. Titel, aard en vorm van het beeld en locatie hebben alles met elkaar te maken.
Martin McNamara toont weliswaar een mensfiguur die een aanloop neemt om de ‘overkant’ te bereiken, maar verbeeldt die mens toch niet echt. De voorstelling is eenvoudig, abstract.

De figuur is een ledenpop, door kunstenaars vaak als model gebruikt. De vorm is uitgespaard in een staalplaat en bestaat dus feitelijk niet: je ziet slechts de omgeving door de uitgespaarde openingen. Net als een gedachte, die immers onstoffelijk is, blijft de figuur zelf onzichtbaar. Pas in je hoofd krijgt het beeld zijn vorm en betekenis. De zilvergrijze kleur van de roestvrijstalen plaat en de glans van de stalen buizen waartussen die is bevestigd, benadrukken het immateriële karakter van het beeld.
De boogvorm van plaat en buizen suggereert snelheid en beweging.

Wat heeft het springen met dit alles te maken? Het beeld staat aan de rand van de wijk De Blikken die vanaf de jaren ’90 is gebouwd en zich qua plattegrond en stijl onderscheidt van de oudere lintbebouwing langs de weg.
De figuur komt als het ware vanuit de nieuwe wijk aanrennen om de sloot, scheiding tussen het nieuwe en oude deel van ’s-Heerenhoek, te overbruggen. Daarmee raakt Martin McNamara aan een belangrijke voorwaarde voor leefbaarheid. Leven en samenleven kunnen immers niet zonder het verbinden van het oude en het nieuwe. Zonder sprong naar de toekomst is het verleden ten dode opgeschreven. En zonder dat de bewoners van de oude en de nieuwe wijk elkaar bereiken is het dorp geen eenheid.

Je kunt ‘Gedachtensprong’ ook algemener zien. In Zeeland zijn we gewoon om te spreken van ‘de overkant’, indachtig het water dat de voormalige eilanden scheidt. En om Zeeland te kunnen zijn, een geheel dat meer is dan de som der delen, en om vooruit te komen, dient die afstand overbrugd te worden, mentaal en fysiek. Op een ander niveau tenslotte, kun je het beeld van Martin McNamara zien als het zichtbaar maken van het overbruggen van tijd en ruimte. En verwijst het naar de spanning tussen de fysieke realiteit waarin wij gebonden zijn aan veel lagere snelheden, dan die de stroom van onze gedachten heeft.
Met een variant op het spreekwoord: ‘Het is makkelijker gedacht dan gedaan …’